-

Үүр шөнийн загаар нойр хулжаасан бодлууд
Үүрэглэх зуур надад олгоогүй энэ их хүсэл
Хэзээ нэгэн өдөр намайг чөлөөлж одход
Тэнд л миний сэтгэл амар амгаланг мэдрэх
Хайрын дөнгөнд өөрийгөө дөнгөлүүлсэн
Хайргүй нэгнийг удтал хүлээсэн
Сэтгэл байгаа гэж хий хоосон итгэсэн өдрүүд
Миний жаргалаас алхам алхамаар хумсалсаар
Аниргүйд би хэн нэгнийг хүлээхээ больж
Алдсан цаг хугацаагаа бусдаас эрхээ байж
Аваад явчихсан сэтгэлээ хаанаас ч эрээд олхоо байж
Аргагүйн эрхэнд хүн болох гэж хичээсээр
Оддын тоогоор хайртай гэж хэлсэн ч
Орхиод одохдоо бүгдийг үгүйсгэсэн тэр хүн
Орчлонд ганц хайр минь гэж өмчилсөн ч
Ор сураггүй явхад нь юугаа ч харамлаж чадаагүй
Тэнд би зүрхээ орхиод ирсэн
Тэгсэн хэрнээ сэтгэлээ авхаа мартчихсан
Түүнд би итгэлээ өгөөд явуулчихсан
Төвөггүйхэн тэр намайг мартчихсан гэж хуучилсан

Ганцхан минийх

Ганцхан минийх л гэж бодож явсан цаг
Саяхан мэт санагдаж
Гараас нь хэзээ ч алдуурахгүй гэж
Онгирч явсан үе ард хоцорч
Хэзээд ч байсан эргээд ирнэ гэх итгэл минь хоосорч
Хэн нэгэнд одоо би итгэхээ больж ээ
Дулаахан энгэрт нь эрхэлхийг хүссэндээ
Дууны захаас ч гүйгээд очдогсон
Ганцхан минийх гэж бүрэн итгэсэн тэр шөнүүдэд
Хэнээс ч халгалгүй бөх нойрсдогсон
Тэр үе одоо ард минь хоцорч
Тэнгэрийн амьтай нэгнийг дагаад одож
Одоо надад эрхлэх нэгэн үгүй болж
Орчлонд ганцаараа хоцорсон мэт санагдах болжээ
Яваад л өгсөнд нь хичнээн их харамсавч
Тогтоож дийлээгүйдээ өөрийгөө зэмлэнэ
Надаас бусдад үнэнчээр хандах тэр хүнд
Нартад ганц үнсүүлэхсэн гэх бодол намайг хоргооно