Ганцхан минийх л гэж бодож явсан цаг
Саяхан мэт санагдаж
Гараас нь хэзээ ч алдуурахгүй гэж
Онгирч явсан үе ард хоцорч
Хэзээд ч байсан эргээд ирнэ гэх итгэл минь хоосорч
Хэн нэгэнд одоо би итгэхээ больж ээ
Дулаахан энгэрт нь эрхэлхийг хүссэндээ
Дууны захаас ч гүйгээд очдогсон
Ганцхан минийх гэж бүрэн итгэсэн тэр шөнүүдэд
Хэнээс ч халгалгүй бөх нойрсдогсон
Тэр үе одоо ард минь хоцорч
Тэнгэрийн амьтай нэгнийг дагаад одож
Одоо надад эрхлэх нэгэн үгүй болж
Орчлонд ганцаараа хоцорсон мэт санагдах болжээ
Яваад л өгсөнд нь хичнээн их харамсавч
Тогтоож дийлээгүйдээ өөрийгөө зэмлэнэ
Надаас бусдад үнэнчээр хандах тэр хүнд
Нартад ганц үнсүүлэхсэн гэх бодол намайг хоргооно
No comments:
Post a Comment