эргэж ирэхгүй цаг бүрийг
эргэх хорвоогийн тавилан гэдэг ч
дэндүү хатуу амьдралын
дэргэд нь бид жаргаж суудаг

хүсэл мөрөөдөл гутрал гуниигаа
сэтгэлийн гүндээ нуучихаад
хүнээс илүү амьдрана хэмээн
зүрх сэтгэлээ хавтаслаж явдаг

чиний л өмнө нулимас унагаахгүй гэж
нүүрэндээ баг зүүсэн мэт инээж явдаг
чамгүйгээр бүхнийг дийлнэ гэж
бүгдийн өинө бардам явдаг би