Сийрсэн малгай толгой дээрээ тавьчихаад
Сэтгэлээ уудлаад ярьдаггүй хэрнээ
Сэрийсэн алчуур энгэртээ зүүчихээд
Сэтгэлрүү минь өнгийж харах хэн бэ чи
Бусдаар заалгадаг нь би биш
Бусдад бөхөлздөг нь ч би биш
Тийм ээ би бардам зантай
Арай л дэндүү их зантай
Уурыг минь бараад байлгүй
Одоо чи эндээс тонилж үз
Урмыг минь нэг мөр хугалахаасаа өмнө
Очих газарруугаа арилж үз
Эрчүүд та нараар би дутав л гэж
Эргээд ирхэд чинь харин ч тоохгүй шүү
Өөрийгөө нэг сүрхий амьтан гэж бодоод
Өөдөөс минь данхалзаад байвал чинь
Өшиглөөд явуулчихаж харин ч нэг чадах байх шүү
No comments:
Post a Comment